Juan Diego Cuauhtlatoatzin, nah. Mówiący orzeł lub Ten, kto mówi jak orzeł (ur. ok. 1474 roku w Tlayacac w Cuautitlán, Królestwo Texcoco, zm. 30 maja 1548 w Tenochtitlán, obecnie m. Meksyk) – aztecki wizjoner i święty Kościoła katolickiego.
Juan Diego urodził się w indiańskiej wiosce Tlayacac (na terenie dzisiejszego Cuautitlán w stanie Meksyk). Był człowiekiem świeckim i ojcem rodziny. Został ochrzczony przez pierwszych misjonarzy franciszkańskich, prawdopodobnie w 1524 roku. 9 grudnia 1531 roku, kiedy św. Juan Diego szedł do Tlatelolco na poranną mszę św. na wzgórzu Tepeyac, miał on ujrzeć piękną kobietę, która przedstawiła mu się jako: Matka Boża z Guadalupe – Święta Maryja zawsze Dziewica, Matka prawdziwego Boga. Objawienia trwały kilka dni – do 12 grudnia 1531 roku, kiedy to zgodnie z przekazami miał zdarzyć się cud – na ponczu św. Juana Diego, w którym niósł róże (róże cudownie urosły na kamienistym, pokrytym lodem wzgórzu), powstał w sposób cudowny obraz Matki Bożej, jako znak dla biskupa Zumárragi. Po tym wydarzeniu zbudowano mały kościół, który stał się celem licznych pielgrzymek Indian, Metysów i Hiszpanów. Szczególną czcią pielgrzymi otaczali cudowny obraz Matki Bożej z Guadalupe. Jest to najstarsze objawienie maryjne oficjalnie uznane przez Kościół katolicki. Bazylika Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe w Meksyku jest największym sanktuarium katolickim – rocznie przybywa tu 12 milionów pielgrzymów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz