Od dzisiaj na krakowskich plantach jest ławeczka dwóch wybitnych matematyków: Stefana Banacha i Ottona Nikodyma.
W 1916 dr Hugo Steinhaus (był autorem wielu prac z zakresu teorii gier, analizy funkcjonalnej,
topologii, teorii mnogości, szeregów trygonometrycznych, szeregów
ortogonalnych, teorii funkcji rzeczywistych oraz zastosowań i
popularyzacji matematyki)
zainteresował się przypadkowo spotkanym Banachem (przechodząc Plantami w
Krakowie usłyszał dwóch młodych ludzi rozmawiających o poważnej
matematyce. Rozmawiali o całce Lebesgue’a,
jednym z nich był Banach, drugim Otton Nikodym). Spotkanie zaowocowało wspólną publikacją i
wieloletnią współpracą. W 1920 dzięki wstawiennictwu Steinhausa Banach
otrzymał asystenturę (do 1922) w Katedrze Matematyki na Wydziale
Mechanicznym Politechniki Lwowskiej u prof. Antoniego Łomnickiego. W 1920 (nie mając dyplomu ukończenia studiów) doktoryzował się na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na podstawie rozprawy, której główne wyniki zostały potem opublikowane w pracy: Sur les opérations dans les ensembles abstraits et leur application aux équations intégrales (Fundamenta Mathematicae, III, 1922), w której zawarł podstawowe twierdzenia analizy funkcjonalnej, nowej dyscypliny matematyki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz