Mrówki zaskakująco dobrze radzą sobie z przetwarzaniem
sygnałów społecznych pochodzących od towarzyszek. Te niewielkie stworzenia
dzielą się zadaniami w kolonii i umieją odróżnić jej członków od wrogów. Ich
zachowania mogą się też zmieniać w zależności od wielkości kolonii lub grupy, w
której żyją. Poza tym nieobce są im zachowania altruistyczne: dzielą się z
towarzyszkami pokarmem, a czasem nawet próbują je ratować, gdy są uwięzione lub
zaatakowane przez drapieżnika. O tym, jak działa mrówczy mózg i co daje tym
owadom przynależność do większej całości - kolonii. Mózg mrówki może się
wydawać maleńki, ale jest w nim wystarczająco dużo miejsca na zakodowanie
skomplikowanych zachowań społecznych. Niektóre mrówki mogą ratować towarzyszki
z opresji albo uczyć je, gdzie pojawią się wkrótce skupiska mszyc. Więcej na
ten temat: NwP
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz